Μελισσοκομία
Η μελισσοκομία σήμερα εξακολουθεί να είναι όπως ήταν πάντα: η εκμετάλλευση των αποικιών ενός άγριου εντόμου. Η καλύτερη μέθοδος μελισσοκομίας είναι η ικανότητα να εκμεταλλευόμαστε τα οφέλη των μελισσών και ταυτόχρονα να παρεμβαίνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο στις φυσικές τους τάσεις.
"Leslie Bailey, Honey Bee Pathology, 1981"
Όπως σε όλους τους τομείς, έτσι και στην μελισσοκομία προσπαθούμε να μιμηθούμε την φύση στο μέγιστο δυνατό!
Αυτό σημαίνει ότι βάζουμε την μέλισσα επάνω από την παραγωγή!
Κάποιες από τις πρακτικές που εφαρμόζουμε:
♦ Διατηρούμε αποστάσεις της τάξεως των 10-20μ. μεταξύ των κυψελών.
Έτσι μειώνουμε σημαντικά την πιθανότητα ανταλλαγής εργατριών και κηφήνων μεταξύ των κυψελών, κάτι το οποίο προκαλεί ανισορροπίες.
♦ Κρατάμε την δυναμικότητα του κάθε μελισσοσμήνους μικρή.
Αυτό βοηθάει στην καλύτερη αντιμετώπιση ασθενειών από τις ίδιες τις μέλισσες.
♦ Επιτρέπουμε στις αποικίες να διατηρούν 10-20% κηρήθρες για κηφήνες.
Αυτό βοηθάει στην γενετική βελτίωση των μελισσοσμηνών λόγω πληθώρας κηφήνων.
♦Μετακινούμε τα μελίσσια το μέγιστο μία φορά τον χρόνο. Έτσι μειώνουμε το stress των μελισσών κατά την μετακίνηση, αλλά και την διατάραξη λειτουργειών όπως την φροντίδα του γόνου, την θερμορύθμιση και την εύρεση τροφής.
♦Ελαχιστοποιούμε τον τρύγο μελιού και γύρης. Παίρνοντας αυτά από μια αποικία, άμεσα ή έμεσα, μειώνουμε το ποσοστό επιτυχούς διαβίωσης και εξέλιξης του μελισσιού.